مُذابی در حال سوختن....

یه آغوش خسته یه حس لطیف

ما کربلا نرفته‌ها که هرسال زیارت عتبات عالیات رفتن عده‌‌‌ای رو میبینیم میگیم خوش به سعادتشون، ما چه بی نصیب موندیم

چند وقت پیش تونستم کسی رو که باعث جراحت عمیق قلبی و روحی در من شده بود،ببخشم

اینکه یه نفر یا یه قشری از جامعه، یک رفتاری رو نسبت به خودشون ناپسند بدونن و بی احترامی‌وظلم در حق خودشون بدونن

دیروز عکس‌های خواهرام و برادرم به همراه بچه‌هاشون رو میدیدم و اون روزهای خوب از جلوی چشمام رد شد

بعضی‌ها، اسمشون به شخصیت و رفتارشون میاد

اینقدر این مرد، فروتنه که گاهی دلم میخواست بذارتش کنار

امید را برای روزهای بد ساخته‌اند، چراغ را برای تاریکی